PSİKOMEDYA PROJESİ’NİN ARDINDAN

    Projeye başladığımız Aralık ayından bu yana zaman hızla akıverdi. Geriye dönüp baktığımda çok fazla şeyin değiştiğini gördüm. Proje ile değiştim ve çok geliştim. Hem psikolojik sağlamlığı hem de teknolojik yenilikleri tanıdığım bir projeydi. Öyle ki bu projeye katılmadan önce psikolojik sağlamlık denince gözümde sadece psikologlar beliriyordu, psikolojik sağlamlığı sadece onların bilmesi gereken bir kavram olarak düşünüyordum. Bu kadar hayatın içinden bir kavram olduğundan haberim yoktu.

    Projeye katıldıktan sonra psikolojik sağlamlığın insanların kötü durumlarla karşılaştığında o durumdan etkilenmeden yani o duruma üzülse de bu durumun hayatını kötü etkilemesine izin vermeden yaşamaya devam etmelerine yardımcı olan bir özellik olduğunu öğrendim.

    Aynı şekilde Web 2.0 araçları hakkında da bir bilgim yoktu. Proje bitene kadar da web 2.0 araçlarını öğrenirken çok şaşırmıştım. Bu tür şeyleri sadece hacker olan insanların yapabileceğini zannederdim hep. Ama sonra ne kadar kolay ve ne kadar eğlenceli olduğunu öğrendim. Avatar oluşturup kendi sesimle konuşturmayı, oyun hazırlamayı, logo ile afişin farkını ve bunları hangi uygulamalarla hazırlayabileceğimi öğrendim.

    Ve bu projeye katıldıktan sonra psikolojinin ne kadar büyüleyici bir dünyası olduğunu fark ettim, bu yüzden meslek olarak psikolog veya psikolojik danışman/rehber öğretmen olmaya karar verdim. Bu projeye dahil olup başka başka okullardan farklı ekip arkadaşları ile çalıştığım için, psikolojik sağlamlık ve web 2.0 araçları ile ilgili yeni  şeyler öğrendiğim için kendimi şanslı hissediyorum.

Bu makale, PsikoMedya e-Twinning Projesi için özverili çalışmalarıyla bilinen, gayretli öğrencimiz Konya Hüyük Makbule- Durmuş Akkuş Anadolu İmam Hatip Lisesi Ekibinden Meryem Sena K. tarafından yazılmıştır. Bunun yanında makalede kullanılan görselin tasarımı da kendisine aittir.

AFTER THE PSYCHOMEDIA PROJECT

    Time has passed rapidly since we started the project in December. Looking back, I saw that so many things have changed. I changed and improved a lot with the project. It was a project in which I knew both psychological resilience and technological innovations. So much so that, before joining this project, when it comes to psychological resilience, only psychologists appeared in my eyes, I thought psychological resilience as a concept that only them should know. I did not know that there was such a concept in life.

    After participating in the project, I learned that psychological resilience is a feature that helps people to continue living when they encounter bad situations, without being affected by that situation, that is, without letting it affect their lives.

    Likewise, I did not know about Web 2.0 tools. Until the end of the project, I was very surprised to learn about web 2.0 tools. I always thought that only people who are hackers could do such things. But then I learned how easy it is and how fun it is. I learned how to create an avatar and make it talk with my own voice, how to prepare a game, the difference between a logo and a poster, and with which applications I can prepare them.

    And after participating in this project, I realized what a fascinating world psychology is, so I decided to become a psychologist or psychological counselor / guidance teacher as a profession. I feel fortunate to be involved in this project and work with different teammates from other schools, learning new things about psychological resilience and web 2.0 tools.

This article was written by Meryem Sena K. from Konya Hüyük Makbule-Durmuş Akkuş Anatolian Imam Hatip High School Team, who is known for her devoted work for the PsychoMedya e-Twinning Project. In addition, the design of the visual used in the article belongs to her.